ความน่าปวดหัวของการถอดอักษรไทยเป็นตัวโรมัน

*ตัวโรมัน = a b c d e f g …

วันดีคืนดีชาวต่างชาติอยากมาเมืองไทย แต่จะมาเพราะอะไรนี่ก็ไม่ขอยุ่ง ไม่ได้สู่รู้เบอร์นั้น อนุมานว่ามาจากแถบยุโรป อเมริกาอะไรเทือกนี้ก็น่าจะเครื่องลงที่สุวรรณภูมิ ปัญหาที่จะเจออย่างแรกเลยก็คือ ชื่อป้ายชื่ออะไรไม่ได้ออกเสียงเหมือนที่ตัวโรมันเขียนไว้ เรื่องของเรื่องคือป้ายชื่อในไทยจะใช้ระบบ Royal Thai General System of Transcription ของ ราชบัณฑิตยสถาน แล้วปัญหาหลักๆ เลยก็คือมันไม่ได้สื่อว่าจริงๆ แล้วคำมันควรออกเสียงยังไง เช่น:

จะเห็นได้ว่าคำที่ต้นทางมาจากภาษาเดียวกันยังใช้คนละระบบในการถอดอักษรซะงั้น ที่เหนือกว่านั้นคือคำที่มาจาก บาลี-สันสกฤต นี่ก็ดันใช้ทั้งสองระบบถอดเสียงดื้อๆ โดยที่ไม่แคร์ว่าต่างชาติจะงงเบอร์ไหน

ย้อนอดีตนิดนึง

คำบาลี-สันสกฤตมีการนำมาใช้ในภาษาไทยเมื่อนานมาแล้ว ผ่านการเผยแพร่ของศาสนาพราหมณ์-ฮินดูในอุษาอาคเนย์

ตรงนี้เริ่มน่าเบื่อล่ะ แต่อ่านหน่อยก็ดี

คนบางกลุ่มพอใจที่จะใช้การถอดอักษรแบบราชบัณฑิตกับคำที่มาจาก บาลี-สันสกฤต แต่ต้องเน้นย้ำว่าการถอดอักษรแบบเทวนาครี สามารถแปลงกลับเป็นอักขระไทยได้แบบ 100% ในขณะที่การถอดอักษรแบบราชบัณฑิตจะไม่สามารถแปลงที่ถอดเป็นตัวโรมันกลับเป็นตัวไทยได้อย่างสมบูรณ์ ยกเว้นเสียแต่ว่ารู้กันอยู่แล้วว่ามันคือคำอะไร ก็เลยเขียนเป็นตัวไทยถูก

เพราะฉะนั้น มันเลยกลายเป็นว่าการถอดแบบราชบัณฑิตเป็นความพยายามที่จะเก็บรูปแบบการสะกดคำไทยเอาไว้ แต่มันไม่ได้สอดคล้องกับการออกเสียงของคำนั้นจริงๆ

สรุป

ไทยใช้ระบบราชบัณฑิตยสถานในการถอดอักขระเป็นโรมัน แต่ปัญหาคือมันไม่สามารถแปลงกลับเป็นตัวไทยได้อย่างสมบูรณ์ แต่ถ้าถอดอักษรคำที่มาจากบาลี-สันสกฤตโดยใช้ระบบเทวนาครีก็ติดประเด็นเดิมคือมันไม่ได้สอดคล้องกับการออกเสียงจริงๆ

ของแถม

จะลืมพูดถึงระบบการถอดอักษรอีกแบบไม่ได้ นั่นก็คือ: ฉันจะสะกดตามใจฉัน